International Class 1

안녕하세요 everyone (Hallo allemaal, voor de minder internationaal georiënteerde mensen. Al moet ik zeggen dat ik vóór deze weken ook geen woord Koreaans kon. Dus wat dat betreft, staan we quitte :)),

Pff, wat een aanhef. Een goed begin is het halve werk zeggen ze wel eens, maar dat gaat zeker op voor dit avontuur. Zo lang, interessant, internationaal en chaotisch als de aanhef is, zo waren ook de afgelopen weken ongeveer zeg maar. Maar wat was het ook een feest! Ik wil jullie graag voorstellen aan mijn nieuwe ‘familie’:

Als eerste Frank, een pabostudent uit Ghana. Loopt altijd met een grote :) op zijn gezicht door de school te banjeren in zijn Ghanese pakken. Moet absoluut niks hebben van kaas, pannenkoeken en zoute haring.

Mijn buddy, Pushpa, komt uit Nepal. Leuke, rustige vrouw die in Nepal training geeft aan kleuterjuffen om hun onderwijs te verbeteren. Kijkt hier in Nederland haar ogen uit omdat alles zo goed geregeld is. Misschien hebben jullie haar al wel gespot in het RD van afgelopen zaterdag…

Beatrice, ook een pabostudent uit Ghana. Heeft haar mond op de goeie plek en vraagt overal geld voor.. Haar stopwoord is dan ook: ‘You pay me 5000 euro!’ Is gek op zingen, en dan vooral tweede stem.

Dan hebben we de brother from another mother van Frank, Aaron uit Zuid-Korea. Die twee zijn ondertussen onafscheidelijk van elkaar. Waar Frank gaat, gaat Aaron en andersom. Soort DuoPenotti zeg maar..  :) Hele rustige jongen en gek op van die technische snufjes (om bijv. selfies te maken met een hele groep.. )

Jae Sung (Klinkt als Jason..) is de andere Zuid-Koreaan. Enorm geïnteresseerd in alles wat los en vast zit en enorm gek op kaas. Een zaterdagje naar een ‘cheesepark’ was dan ook ‘paradise’ voor hem. Beide Koreanen zijn trouwens theologie studenten.

Krisztina komt uit Roemenië en ze geeft daar les op een schooltje. Ze is gek op winkels zoals de Hema of de Action. Kan onwijs goed Romeens koken.

And last but not least, Mario from Guatamala. De rustigste van de groep maar als ik Mario zie moet ik altijd lachen. Hij is echt een beetje de clown van de groep, hij heeft zelfs z’n rode neus meegenomen. Hij entertaint kinderen in een soort van opvang in Guatamala.

Na een aantal weken kom je er steeds meer achter dat we echt uit een andere cultuur komen. Dit levert uiteraard hilarische momenten op. Zo ging ik op een dinsdagavond om half acht nog even naar etage 1 om wat dingen op te halen (ze wonen met elkaar op de eerste etage van het internaat.) Bleek dat ze nog niet gegeten hadden. Uiteraard moest (!) ik aanschuiven want Pushpa had Nepalees eten gekookt. Hoe vaak ik ook zei dat ik al had gegeten, ik moest en zou eten. Met frisse tegenzin schoof ik aan tafel waar al weet ik hoeveel pannen op stonden met rijst, kippenpoten, soort saus, soort soep, ander soort saus en weer een ander soort soep. We gingen beginnen. Niet met een mes, vork of lepel. Neuh, gewoon met de rechterhand. ‘Want dat zijn we gewend in Nepal’. Okee dan :). Aan het eind van de maaltijd lagen de kippenbotten nog op ons bord. En je gelooft het of niet, Beatrice zet haar tanden erin en kauwt ze allemaal op. ‘Want dat zijn we gewend in Ghana’. Nou Beatrice, dat mogen ze dan gewend zijn in Ghana. Ik drink wel een extra glaasje melk om aan m’n calcium te komen.

Ander leuk voorbeeld zijn de stoplichten. Ze vinden het allemaal toch zo raar dat we stoplichten hebben voor fietsers. En wat ze dan al helemaal niet snappen is dat mensen er ook nog naar luisteren.. :-) Dingen die voor ons heel gewoon zijn, ga je dan toch in een ander perspectief zien.

Uiteraard leveren de verschillen ook wel eens irritatie op. Afrikanen zijn ontzettend ‘plakkerig’, echt van die groepsdieren. Ze staan daarom ’s avonds ook geregeld voor de deur om ‘even’ gezellig te kletsen. Als je dan al een hele dag met ze hebt gelopen wil je ze ook wel eens even niet zien. Daar komt bij dat een Afrikaans uur, ongeveer twee Nederlandse uren zijn. Spreek je om acht uur met ze af, dan moet je blij zijn dat ze om half negen klaar staan bijv.

Maar goed, al met al hebben we hartstikke veel lol met elkaar, leren we van elkaar en hebben we al een hoop dingen beleefd. Aanstaande zaterdag gaan we ons onderdompelen in de tapijthistorie. Oftewel, met de hele bups richting Geallemuun! Een hele logistieke operatie maar de voorpret alleen is al geweldig!

Annyeong! (Je zegt zoiets als: Hanjo! Tot ziens in het Koreaans.)