(Aan) gedaan!

Zo.. Tweeënhalve week verder en weer heel veel ervaringen rijker. Er is een hoop gebeurd, tijd om eens terug te kijken op wat we hebben gedaan.

Woensdag 24 December- De dag voor Kerst. We ruimen ons huisje wat op en maken ons klaar om boodschappen te doen in de wetenschap dat we ‘alleen’ Kerst hopen te gaan vieren. Totdat we ineens een oude bekende tegen het lijf lopen onderaan de straat. Gerrit, de vriend van Liesbeth is als verrassing naar Israël gekomen om hier Kerst te vieren. Eerste reactie van Liesbeth: ( ..)

Juist ja. Die was dus behoorlijk ontdaan (lees: in shock). Desalniettemin was het erg gezellig om zo de Kerst door te brengen. We hadden het idee dat het in Nederland allemaal om eten zou gaan maar dat is hier niet minder. ’s Avonds om een uur of tien wordt nog gerust de BBQ aan geslingerd. De Kerstdagen zelf zijn we naar de kerk geweest, hebben we gegeten en genoten van de vakantie en de gezelligheid.

In de tweede week van de vakantie hadden we een aantal dagen Jeruzalem gepland. Op maandag zijn we met de trein vertrokken naar Ben Gurion Airport. Hier hebben we Gerrit uitgezwaaid en zijn toen zelf verder gegaan naar Jeruzalem. In de avond kwamen we aan bij ons hostel. Een superleuke plek, middenin de winkelstraat (lees: dichtbij McDonalds). De volgende dag zijn we afgereisd naar Bethlehem. We wilden hier graag een keer naar toe om ook ‘de andere kant’ te ervaren. En dat was een ervaring! We voelden ons als blondies in het begin niet helemaal op ons gemak tussen alle Arabieren. Op een gegeven moment zagen we de toeristen. We weten nog steeds niet waarvoor ze daar waren, want wat ons betreft is daar niks bijzonders te zien. Maar goed, dat zal persoonlijke smaak zijn. Terug naar Jeruzalem dan maar, daar weten we inmiddels iets beter de weg. We zijn nog even naar de Heilige Grafkerk geweest, waar we ons weer verbaasd hebben over de drommen toeristen. Aansluitend naar de Klaagmuur waar het inmiddels begon te schemeren. Veel dingen in Jeruzalem waren niet nieuw voor ons, maar omdat we nu iets meer weten over de achtergronden konden we er toch met een andere blik naar kijken. De laatste dag in Jeruzalem zijn we naar Yad Vashem geweest. Een indrukwekkend holocaustmuseum. We houden het op deze Oudejaarsdag  voor gezien en reizen weer terug naar Haifa.

Oudejaarsdag, we hadden ons al voorbereid op een iets soberdere variant wat betreft vuurwerk. Helaas waren we zelf vergeten iets te halen (of is het thuisfront vergeten iets in de postpakketten te stoppen) maar enfin, we zouden de avond wel doorkomen. We hadden Anne, een Duitse vrijwilliger, uitgenodigd omdat die ook helemaal alleen thuis zou zitten. Rond half twaalf zijn we naar de Ben Gurion gelopen, in de hoop dat daar wat te beleven viel. Het viel ons op dat er uitzonderlijk veel mannen op straat liepen, maar goed. Vol verwachting klopte ons hart en stonden we te wachten tot twaalf uur. Maar het leek erop dat ze hun kruit toen al hadden verschoten want om twaalf uur bleef het stil. De mensen bleven staan waar ze stonden. Een hele vreemde gewaarwording. We zijn maar snel naar huis gegaan en hebben Skype aan geslingerd, want daar was het natuurlijk nog 2014. Zo konden we toch een beetje met de familie (en van de oliebollen en appelbeignets) meegenieten.

We zijn het nieuwe jaar maar meteen goed begonnen door hard te werken voor het onderzoek. Dit was tevens onze laatste week in Haifa en we moesten er zo langzamerhand toch echt afscheid van gaan nemen. De Wall of Fame hebben we zo lang mogelijk uitgesteld, maar die moest er ook uiteindelijk aan geloven. Nadat alles de volgende maandag in de auto was gepropt (en hij zat me toch vol.. ), konden we op weg naar Nes Ammim.

Nes Ammim. Weer een heel nieuw hoofdstuk in ons Israël avontuur! De eerste week was het behoorlijk afzien. De regen kwam met bakken uit de lucht en het was ijskoud omdat we ons (best wel grote) huis niet warm kregen. Daar kwam bij dat door de storm het internet er een aantal dagen uitlag. Menig keer hebben we onszelf afgevraagd of we nog wel goed bij ons hoofd waren. Dit omdat er soms hele gesprekken werden gevoerd met de katten (en ze hebben inmiddels allemaal een naam) die her en der (lees: overal. Echt OVERAL!) om ons huis zwerven. Maar goed, gelukkig heb je dan nog het thuisfront waar je tegenaan kunt zeuren..

Nu de regenbuien weggetrokken zijn, gaat het ook met ons een stuk beter! :) (We troosten ons maar met de gedachte dat er ook vrijwilligers zijn die geen kachel in hun kamertje hebben.) We hopen hier drie weken in totaal te zijn, waarvan er alweer anderhalve week om is. We doen één dag in de week vrijwilligerswerk hier in Nes Ammim, bijvoorbeeld in de tuin werken (als het weer dat toelaat dan.. ). Ook zijn we allemaal een dag te vinden in een nieuw kinderdagverblijf hier om de hoek. De rest van de tijd zijn we bezig om het onderzoek uit te werken.

En zoals de dichter van Psalm 90 aangeeft, .. en wij vliegen daarheen.., de tijd ging en gaat heel hard! Vanaf deze plaats willen we jullie dan ook het beste toewensen voor dit nieuwe jaar!

Lehitraot!