Over kippen enzo..

Hippe kippen, huppe kippen, wulpse kippen of hupse kippen. Vreemd genoeg stond onze week een beetje in het teken van kippen. Het begon allemaal vorige week zondag.

Paniek in het kippenhok!
De ochtend begon nog redelijk ontspannen. Totdat we met ons ontbijt wilden starten. We kwamen erachter dat de broodrooster ermee opgehouden was. En pitabroodjes-ontbijt zonder broodrooster is geen ontbijt. We hadden de hoop al een beetje opgegeven na tig keer het hendeltje naar beneden te duwen en al schuddend op de kop houden in de hoop dat een blokkerend stukje brood eruit zou rollen. Niets hielp. Totdat we erachter kwamen dat het licht het ook niet deed.. Juist, de stroom was eraf en we zijn helaas niet zo elektronisch aangelegd om die er weer op te zetten. Dat was dus een klusje voor de huisbaas. Beneden aangekomen bleek die er niet te zijn. Oma was er wel! Met enkele gebaren (lees: handen, voeten en een demonstratie) begreep ze het euvel en zei volgens mij in het Arabisch dat Maroun (de huisbaas dus) er zo aankwam. En inderdaad, even later heeft hij de stroom er weer opgezet. Over oma gesproken: we krijgen zo nu en dan een Israëlisch gerecht binnen de deur geschoven. De ene keer wat lekkerder dan de andere keer maar vandaag had ze toch iets voortreffelijks gefabriceerd. Het deed ons bijna denken aan de Chinees thuis: rijst met kip! Heerlijk!

Nou, een goed begin (van de dag) is het halve werk zeg maar. Helaas was dit niet de enige reden tot paniek. Onze geliefde wall of fame moest verwijderd worden want er kwam een nieuw raam in de muur. Dus met de nodige tegenzin hebben we alles van de muur gehaald. Wat een kale bedoening. Misschien was dat de reden dat we deze week ons ei niet helemaal kwijt konden.

Hippe kippen!
Omdat het weer een beetje omslaat en het wat vaker regent buiten, voelen we ons wat meer opgesloten. Waar we eerder nog wel eens een ommetje gingen maken, zitten we nu thuis tegen een kale muur aan te kijken. Gelukkig waren daar Gib en Jo met een kast vol spellen en boeken! We spelen nu al de hele week non-stop Uno, Ligretto, ‘Hippe kippen’ (Ja, daar issie weer.. ) Skip-bo en ‘Ik hou van Holland’. Stukken beter dan die kale muur! Overigens hangen we ook nog wel eens de toerist uit. Dat zijn we tenslotte eigenlijk ook. Afgelopen dinsdag zijn we naar de Bahai tuinen geweest die hier tegen de berg Karmel liggen. Prachtige tuinen met een nog mooier uitzicht. Okee, het was een flinke klim (lees: kippeneindje. Niet dus.) omhoog, maar goed. Meer dan waard!

Voor het kraaien van de haan..
De afgelopen week zijn we veel op school geweest wat inhield dat we vroeg op moesten om zo fris als een hoentje op school te verschijnen. We hebben veel lessen bij kunnen wonen en soms ook met de studenten kunnen samenwerken. We leren ontzettend veel van de dialoog met de studenten, wat soms ook heel confronterend kan zijn. Zoals we al eerder schreven hebben we gemerkt dat ‘het conflict’ het hele leven van de mensen in dit land beïnvloed. Dus ook de jongeren. Juist in deze cruciale fase van hun ontwikkeling waarin ze een eigen identiteit proberen te ontwikkelen, krijgen ze te maken met een andere ‘crisis’. De jongeren gaven aan dat ze het heel lastig vinden om hun identiteit te omschrijven. Ze zijn geen Jood, geen Palestijn en eigenlijk ook geen Israëliër. In feite maken ze een dubbele identiteitscrisis mee (Dank Gerrie, voor dit ontzettend duidelijke begrip :)). Dat maakt het meteen ook weer heel complex. Een andere les die ons een ander inzicht heeft gegeven, is een les Engels over literatuur. Het ging over dromen en de leerkracht vroeg de studenten om op te schrijven wat zij voor dromen hebben voor de toekomst. Naast de wat algemenere dromen als ‘Wonen op Hawai’ en ‘Succesvol zijn’ gaf ook één meisje aan dat het niet in de grote dingen zit. Ze wou later heel graag op een boerderijtje wonen met een aantal geitjes. Maar ze wist nu al, door heel realistisch te zijn, dat dit er waarschijnlijk niet inzit. Dat weerhield haar er niet van om te dromen! Maar de realiteit voor deze jongeren is dat ze in een samenleving leven waar niets vanzelfsprekend is en elke cent telt. En waar waarschijnlijk een huis op Hawai of een boerderijtje met geiten niet inzit. En desondanks dat, blijven dromen!

Dan hebben we nog King Edward, die wel een speciaal plaatsje verdiend. We hebben hem voor de eerste keer echt gesproken toen hij bij een Engelse lerares in de les kwam, om op het Aan/Uit knopje te drukken voor het Smart-board. Ja, zo’n ding wat bij ons in elk lokaal hangt is hier een unicum. (Count your blessings..) De leerkrachten weten dan soms ook niet helemaal hoe ze ermee om moeten gaan. Gelukkig is daar dan King Edward die graag op het knopje komt drukken. (Om de desbetreffende leerkracht er dan nog wekenlang mee te plagen dat hij moet komen opdraven om warempel op één knopje te drukken. Anyway..) Hij loopt eigenlijk een beetje als een kip zonder kop door school en assisteert waar nodig. Daarnaast geeft hij ook nog een aantal lessen aan de ‘communicatie’ stream. Een heerlijk druk mannetje die iedereen aan het lachen krijgt. Maar bovenal een goede leerkracht. Want zoals hijzelf zegt: Ik ben niet alleen leerkracht om de studenten kennis over te dragen maar vooral om met ze te leven en te ervaren. ‘Je hebt problemen in je leven nodig om de goede dingen te zien. En hoe meer je weet, hoe minder je eigenlijk weet.’

Als de kippen..
Een aantal mensen (Ik noem verder geen namen want dat vind ik zielig voor Else, Jacolien, Renske en Annamarie :)) vroegen ons gekscherend voordat we weggingen of we een schep in onze koffer hadden. Dan konden we eventueel een schuilkelder graven in de achtertuin. Afgelopen maandag hebben we onze eerste schuilkelder ervaring gehad. We liepen op de gang in school met de Engelse leerkracht mee en hoorden haar ineens over de ‘bom shelter’. Wij als de kippen naar de desbetreffende schuilkelder, bleek dat ze daar ‘alleen maar’ les hadden. Pfjiew, alweer een meevaller..

Verder hadden we gehoord dat er in het winkelcentrum dichtbij een soort van Action/Wibra/Zeeman winkel was. Daar moesten we natuurlijk als de kippen bij zijn. Een winkel naar ons hart! Vol met (goedkope) spullen. Daar kunnen we voorlopig ons hart nog wel even ophalen. Wat overigens ook helemaal in de smaak viel was de taart. Omdat we deze week voor het laatst op de SON-school hopen te zijn, wilden we taart serveren. Die moest natuurlijk eerst zelf geproefd worden. Dus dook onze bakvrouw Lisa de keuken in om als een echte ‘welkom-in-mijn-keuken-lookalike’ eens een knap staaltje ‘Heel Haifa Bakt’ af te leveren. En wat ons betreft is dit wel finalewaardig.. :) Mmmmmm.

Daar zal geen haantje naar kraaien..
Uiteraard gebeuren er ook wel eens ongelukjes hier. Zo verkopen ze hier ook Israëlische yoghurt. Ongeveer hetzelfde als de Nederlandse alleen zijn de klonten iets dikker. En omdat we nogal gehecht zijn aan onze ‘eigen’ yoghurt schudden we altijd voor gebruik. Je voelt de bui al hangen.. Het zat overal! Meer zeggen we niet.. (foto’s spreken voor zich)

We merken dat de animo voor het Skypen een beetje is afgenomen. Misschien komt dit door de contributie die we vragen. Daarom hebben we besloten om de prijs met € 2,50 te verlagen. Van een kale kip kun je immers niet plukken. Kunnen jullie meteen de vernieuwde wall of fame zien. Eigenlijk precies hetzelfde als voorheen, alleen véééééééééél groter.

Over kippen gesproken :): we durven het eindelijk aan om echt vlees te kopen! Eerder kochten we Russische gehakstaven uit de vriezer want we zagen hier nogal eens slagers die alleen van die typische ik-kan-er-nog-geen-kip-van-bouwen-al-kreeg-ik-de-veren-erbij gevalletje verkochten. Maar na geruststelling van surrogaatmama zijn we toch overgestapt op jawel, echte kip!

Nou, het wordt tijd om met de kippen op stok te gaan! Maar niet zonder een speciaal woord te richten tot onze medestudenten. Deze blog willen we dan ook opdragen aan onze medechickies die ook keihard aan het werk zijn (lees: op het Ghanese strand liggen met een kokosnoot in de hand of aan de Engelse thee zitten bij David). Deze blog is voor jullie! Heel veel succes in Engeland en Ghana. Enjoy the moment!

Bye iedereen! (spreek uit als: baahaaii. Geleerd van de beveiliging bij de Bahai..:))

P.S. Het antwoord op de vraag van de vorige blog moet zijn: Goed! Wist je niet heh? Wij ook niet.. :) Weer wat geleerd.